Interview met Morgan Blade
Interview met Morgan Blade (Meaghann Baeken)
Werner Peeters sprak met Morgan Blade:
Dag Morgan, waar ben je momenteel mee bezig?
Met van alles en nog wat eigenlijk… Momenteel hoop ik vooral de tijd en rust te vinden om verder te schrijven aan deel drie van Muse Academy. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want mijn to-do-lijstje is elke dag goed gevuld. Als ik zelf niet op een evenement met mijn boeken sta, dan ben ik achter de schermen bezig met het regelen van evenementen, mijn sociale media beheren, deadlines halen voor kortverhaalprojecten, auteurslezingen voorbereiden, … Daarnaast ben ik sinds de zomer zelfstandige in bijberoep (om mijn schrijfactiviteiten in onder te brengen) dus daar komt ook een hoop geregel en administratie bij kijken, plus het privéleven en mijn dagelijkse job (de zorg voor mijn broer met autisme) eist natuurlijk tevens wat aandacht.
Dus ja, soms weet ik niet goed waaraan eerst te beginnen. Al mogen we niet klagen natuurlijk! Zo verscheen in oktober 2023 mijn kortverhaal Het Jaar van de Tijger nog in de verhalenbundel Wake die we samen met Het Schrijverscollectief en ReadMore Publishing House schreven. En begin 2024 volgt er nog een publicatie in een andere bundel. Deze verzameling verhalen gaat zich afspelen in de wereld van Dungeons & Dragons en is een samenwerking tussen enkele schrijvers en D&D-spelers. Hiervoor zitten we, terwijl ik dit tik, in de redactiefase.
Je hebt met enkele mensen Het Schrijverscollectief opgericht. Wat willen jullie daarmee bereiken?
Ik heb Het Schrijverscollectief opgericht in 2017 en kreeg al snel de steun van enkele auteurs met wie ik nu samen de kerngroep vorm. We zijn eigenlijk een groep voor en door schrijvers van eigen bodem die elkaar steunen in de pieken en de dalen van het schrijverschap. Het naar evenementen trekken als auteur is bijvoorbeeld nogal een kostelijke bedoening. Daarom ligt onze focus vooral hier. Samen boeken we een stand die we dan fysiek én financieel delen onder de deelnemende auteurs om zo de kosten wat te drukken. Aangezien mijn kerngroep mij al vanaf het begin met deze onderneming steunt, krijgen zij de ‘eerste keuze’ op het claimen van een plekje. Zijn er daarna nog plaatsen over, dan richt ik me tot onze wachtlijst en nodig ik nog enkele (lokale) auteurs uit. Naast het delen van standen, hebben we nog enkele andere projecten. Zo hebben we een supertof Dungeons & Dragons groepje met onze kerngroep, bedachten we samen met Lucky Duckling het Mead & Read project (boeken en honingwijn aan elkaar gelinkt) en brachten we tot nu toe al reeds twee verhalenbundels uit die zeer goed worden ontvangen door de lezers.
Vertel eens iets meer over Muse Academy?
Muse Academy is een boekenreeks met de kenmerken young adult en urban fantasy. Het eerste boek vormde mijn debuut in 2016. Het verhaal volgt Imogen Parker die uit het niets een toelatingsbrief krijgt tot de mysterieuze kunstschool Muse Academy. Samen met de brief, krijgt ze ook enkele vliegtuigtickets want ze moet hiervoor wel van L.A. naar Griekenland verhuizen tijdens het schooljaar. Imogen besluit om de sprong te wagen en komt terecht op een Grieks eiland dat bruist van de creativiteit. Ze maakt al snel enkele vrienden met wie ze de geheimen van Helikon ontrafelt. Want die Griekse mythologie van in de geschiedenisles? Die blijkt hier toch niet zo dood te zijn als werd gedacht. Wanneer de Sirenen hun school aanvallen, ontdekken Imogen en co dat ze eigenlijk de Uitverkorenen zijn uit een eeuwenoude profetie en dat de magie die ze nodig hebben om hun medestudenten te beschermen, voortvloeit uit hun eigen creativiteit en talenten. Als je me zou vragen waarmee het te vergelijken valt, dan zou ik zeggen: het is een mix tussen Percy Jackson en Harry Potter, wat niet geheel toevallig twee van mijn favoriete boekenreeksen zijn. Het idee van het verhaal is ontstaan uit een frustratie die ik had als tiener (en nu eigenlijk nog altijd een beetje heb). Creativiteit wordt in onze prestatiegerichte maatschappij namelijk altijd in een hoekje geduwd want ‘het is een leuke hobby, maar je gaat er nooit je geld mee kunnen verdienen’. Je wilt niet weten hoe vaak ik dat zinnetje in mijn relatief jonge leven al heb mogen aanhoren, vooral als ik aanhaalde dat ik iets met schrijven wilde doen in de toekomst. Op een bepaald punt was de frustratie bij mij zo groot dat ik dacht: ‘Oké, dan bedenk ik zelf wel een wereld waar die creativiteit net dé sleutel is om de wereld te redden.’ En zo kwam Muse Academy stukje bij beetje tot leven in mijn hoofd.
Je vermeldde Percy Jackson en Harry Potter. Zijn er nog andere schrijvers buiten Rick Riordan en J.K. Rowling waar je je aan spiegelt?
Goh, Harry Potter en Percy Jackson hebben zowat mijn jeugd gevormd en tot op de dag van vandaag hebben deze boeken nog altijd hun eigen plank in mijn boekenkast. Er zijn veel goede fantasyschrijvers die ik graag lees, maar Riordan en Rowling blijven wel zo een beetje aan de (nostalgische) top voor mij staan. Ik denk dat ik ondertussen ook wel een beetje op het punt ben gekomen dat ik me niet langer probeer te spiegelen aan anderen, zeker niet op het gebied van schrijven. Want ieders pad is anders en uiteindelijk moet je zoeken wat voor jezelf werkt en wat niet.
Stel dat morgen een Hollywoodproducer belt en ze gaan Muse Academy verfilmen, welke acteurs of actrices zou je in de arm nemen als je een onbeperkt budget had?
Nog zo’n moeilijke vraag… Voor mijn hoofdpersonages kan ik op dit moment niet echt iemand bedenken aangezien ze tieners zijn en dat aspect dus wel moet kloppen, ook op het grote scherm. Maar Ben Barnes mag gerust komen auditie doen voor Epps, de leraar fotografie. Iemand als Scarlett Johanson zie ik dan weer een Muse of zelfs een Sirene spelen.
Wat vind je van de manier waarop de “serieuze” literaire wereld soms op fantasy en sciencefiction neerkijkt?
Persoonlijk vind ik dat enorm jammer. Want er zijn tal van verschillende genres in de boekenwereld en ik vind het niet eerlijk dat je het ene genre met het andere gaat vergelijken om zo tot een rangschikking van ‘welke is beter’ te komen. Doe dat met werken binnen hetzelfde genre en zelfs dan nog… Is dit echt nodig? Ik ben opgegroeid tussen de boeken, met een mama die altijd aan het lezen was en een papa die steeds in de weer was met pen en papier. Mama las/leest graag fantasy en papa was eerder van de detectives en de wetboeken. Mijn liefde voor taal in al zijn aspecten is dus met de paplepel ingegeven. Maar zoals velen raakte ik gedegouteerd van het lezen door de verplichte lectuur die we op school moesten verteren. Hier en daar zat er eens een pareltje tussen, maar helaas was het merendeel een echte opgave.
En dat was dus al mijn opinie als fervente lezer zijnde. Je kan je dan inbeelden hoe het de niet-zo-enthousiaste lezers is vergaan. Voor mij hoeft lezen niet altijd hand in hand te gaan met leren of ‘aandachtig lezen’. Lezen is voor mij een bron van ontspanning. Dat ik daar onbewust mijn taal mee blijf onderhouden en nieuwe dingen leer doorheen het verhaal zonder dat dat echt het doel is, is alleen maar mooi meegenomen. Door op deze manier te lezen, blijf ik zelf teruggrijpen naar boeken. Het verplicht lezen van literair werk heeft in mijn ervaring echter het omgekeerde effect. Het literaire luik is daarnaast vaak van mening dat fantasy en sciencefiction niet ‘complex’ genoeg zijn omdat het allemaal maar fantasie en dromen zijn. Maar dat maakt het net complex. Wij als auteurs sparren met niets totdat er iets is. Dit geldt voor alle genres, maar voor fantasy en sciencefiction des te meer. Want wij hebben niet altijd een basis om op terug te vallen. Soms beginnen we letterlijk met een leeg blad en bouwen we een wereld vanaf de eerste steen op. Zoiets valt toch alleen maar te bewonderen?
De (boeken)wereld zou eigenlijk zo veel mooier zijn als we elkaar wat meer steunden in wat de ander deed. Geen geklaag of gezeur of ‘dat is fout’, maar een ‘goed bezig’, een schouderklopje of een luisterend oor over de genres heen. Door samen te roeien komen we nu eenmaal veel verder dan dat we gaten gaan schieten in het bootje waar we als auteurs zijnde allemaal samen inzitten. En dat is niet geheel toevallig meteen ook het motto van Het Schrijverscollectief.
Waar kunnen we je vinden (website, social media, e.d.)?
Instagram: www.instagram.com/magical_treasures_by_morgan/
Facebook: www.facebook.com/meaghann.baeken
Mijn eigen website: morganblade.com/about/
